Om een veteraan te begrijpen

Om een Militaire Veteraan te begrijpen moet je weten:

We vertrokken als tieners of begin twintiger voor een onbekend avontuur.

We hielden genoeg van ons land om het te verdedigen en te beschermen met ons eigen leven.

We namen afscheid van vrienden en familie en alles wat we wisten.

We leerden de basis en daarna verspreidden we ons in de wind naar de verre hoeken van de aarde.

We hebben nieuwe vrienden en nieuwe familie gevonden.

We zijn broers en zussen geworden ongeacht kleur, ras of creed.

We hebben genoeg goede tijden gehad, en veel slechte tijden.

We hebben niet genoeg geslapen.

We hebben te veel gerookt en gedronken.

We hebben zowel goede als slechte gewoontes opgepakt.

We hebben hard gewerkt en harder gespeeld.

We hebben geen groot loon verdiend.

We ervaarden het geluk van mail oproep en het verdriet van ontbrekende belangrijke gebeurtenissen.

We wisten niet wanneer, of zelfs als, we ooit weer thuis zouden zien.

We zijn snel opgegroeid, en toch zijn we op de een of andere manier nooit opgegroeid.

We hebben gestreden voor onze vrijheid, evenals voor de vrijheid van anderen,

ONGEACHT AFKOMST OF HUIDSKLEUR.

Sommigen van ons zagen echte strijd, en sommigen van ons niet.

Sommigen van ons hebben de wereld gezien, en sommigen van ons niet.

Sommigen van ons hadden te maken met fysieke oorlogsvoering, de meesten van ons hadden te maken met psychische oorlogsvoering.

We hebben dingen gezien en ervaren en behandeld die we niet volledig kunnen beschrijven of uitleggen, omdat niet al onze offers fysiek waren.

We deden mee aan tijd geëerde ceremonies en rituelen met elkaar, waardoor onze band en kameraadschap versterkt werden.

We rekenden op elkaar om ons werk af te krijgen en soms om het te overleven.

We hebben te maken gehad met overwinning en tragedie.

We hebben gevierd en gerouwd.

We hebben er een paar verloren onderweg.

Toen ons avontuur voorbij was, gingen sommigen van ons terug naar huis, sommigen van ons begonnen ergens nieuw en sommigen van ons kwamen nooit thuis.

We hebben geweldige en hilarische verhalen verteld over onze exploits en avonturen.

We delen een onuitgesproken band met elkaar, die de meeste mensen niet ervaren en weinigen zullen het begrijpen.

We spreken hoog over onze eigen tak van dienst, en porren plezier bij de andere takken.

We weten echter dat we, indien nodig, er voor onze broeders en zusters zullen zijn en als één, in een oogwenk samen zullen staan.

Veteraan zijn is iets dat verdiend moest worden, en het kan nooit weggenomen worden.

Het heeft geen geldwaarde, maar tegelijkertijd een onbetaalbaar geschenk.

Mensen zien een veteraan en bedanken hen voor hun service.

Als we elkaar zien, geven we dat beetje omhoog hoofdknikje, of een lichte glimlach, wetende dat we dingen hebben gedeeld en meegemaakt die de meeste mensen niet hebben.

Dus, van mezelf tot de rest van de veteranen daarbuiten, ik beveel en dank u voor alles wat u hebt gedaan en opgeofferd voor uw land.

Probeer de goede tijden te herinneren en vrede te sluiten met de slechte tijden.

Deel je verhalen.

Maar het belangrijkste, sta hoog en trots, want jij hebt het recht verdiend om veteraan te worden genoemd.

Ik ben een VETERAAN!

IK ZOU HET WEER EN WEER DOEN!!